وَإِذَا أَنْعَمْنَا عَلَى الْإِنسَانِ أَعْرَضَ وَنَأى بِجَانِبِهِ وَإِذَا مَسَّهُ الشَّرُّ فَذُو دُعَاء عَرِيضٍ

و هرگاه به انسان (غافل و بی‏خبر) نعمت دهيم، روی می‏گرداند و به حال تكبّر از حق دور می‏شود؛ ولی هرگاه مختصر ناراحتی به او رسد، تقاضای فراوان و مستمرّ (برای بر طرف شدن آن) دارد!

And when We bestow favor upon man, he turns away and distances himself; but when evil touches him, then he is full of extensive supplication.